pogłoski

pogłoski
pogłos|ki
мн. Р. \pogłoskiek (ед. \pogłoskika ♀) слухи, толки, молва ž;

rozpuszczać (rozsiewać) \pogłoski распространять слухи; krążą \pogłoski ходят слухи

+ wieści, plotki

* * *
мн, P pogłosek (ед pogłoska ж)
слу́хи, то́лки, молва́ ż

rozpuszczać (rozsiewać) pogłoski — распространя́ть слу́хи

krążą pogłoski — хо́дят слу́хи

Syn:
wieści, plotki

Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Смотреть что такое "pogłoski" в других словарях:

  • kolportować — ndk IV, kolportowaćtuję, kolportowaćtujesz, kolportowaćtuj, kolportowaćował, kolportowaćowany «rozpowszechniać, roznosić, rozprzedawać wśród odbiorców książki, pisma, druki itp.» Kolportować konspiracyjne gazetki. ◊ Kolportować pogłoski,… …   Słownik języka polskiego

  • pogłoska — ż III, CMs. pogłoskasce; lm D. pogłoskasek «rozpowszechniana, niepewna, nie sprawdzona wiadomość; plotka» Pogłoska o przyjeździe słynnego pianisty. Fala pogłosek. Rozpuszczać, rozsiewać pogłoski. Pogłoski krążą, kursują, szerzą się, rozchodzą się …   Słownik języka polskiego

  • rozpuścić — dk VIa, rozpuścićpuszczę, rozpuścićcisz, rozpuścićpuść, rozpuścićcił, rozpuścićpuszczony rozpuszczać ndk I, rozpuścićam, rozpuścićasz, rozpuścićają, rozpuścićaj, rozpuścićał, rozpuścićany 1. «sporządzić roztwór (jednolitą fizycznie mieszaninę)… …   Słownik języka polskiego

  • antena — 1. Być, utrzymać się na antenie; wejść na antenę «o programie, filmie itp.: być nadawanym przez radio, telewizję»: Wczoraj były na antenie pierwszego programu telewizji relacje z tego wspaniałego miejsca, popatrzmy co się działo. TV roz 1999. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • szum — informacyjny «nadmiar bezużytecznych informacji utrudniający zrozumienie komunikatu i wyodrębnienie istotnych treści»: Przez cały dzień trwały wczoraj gorączkowe spotkania i rozmowy. Towarzyszył im szum informacyjny. Krążyły pogłoski, że Wąsacz… …   Słownik frazeologiczny

  • dementować — ndk IV, dementowaćtuję, dementowaćtujesz, dementowaćtuj, dementowaćował, dementowaćowany «ujawniać niezgodność szerzonych wiadomości z prawdą; oficjalnie prostować, odwoływać, zaprzeczać» Dementować fałszywe wieści, krążące opinie, pogłoski.… …   Słownik języka polskiego

  • dziwaczny — dziwacznyni, dziwacznyniejszy «zwracający uwagę swoją osobliwością, nietypowością; śmieszny, cudaczny, osobliwy» Dziwaczne myśli, pogłoski, pretensje. Dziwaczny kapelusz, wygląd, strój …   Słownik języka polskiego

  • krążyć — ndk VIb, krążyćżę, krążyćżysz, krąż, krążyćył 1. «wykonywać ruch kołowy, zataczać kręgi; kołować, okrążać» Ptaki krążą w powietrzu. Samoloty krążyły nad miastem. Sputnik krążył po orbicie okołoziemskiej. 2. «posuwać się do celu okrężną drogą,… …   Słownik języka polskiego

  • mętny — mętnyni, mętnyniejszy 1. «zawierający męty, zawiesinę, utrudniający dokładne widzenie przedmiotów; nieprzejrzysty» Mętna ciecz, woda, kałuża, rzeka. Mętny płyn, sok. Mętne wino, piwo. Mętna szyba. ◊ Łowić, łapać ryby w mętnej wodzie «wyzyskiwać… …   Słownik języka polskiego

  • niesprawdzalny — «nie dający się sprawdzić» Niesprawdzalne pogłoski. Niesprawdzalne teorie, hipotezy …   Słownik języka polskiego

  • porozsiewać — dk I, porozsiewaćam, porozsiewaćasz, porozsiewaćają, porozsiewaćaj, porozsiewaćał, porozsiewaćany 1. «wiele czegoś stopniowo, kolejno rozsiać; rozsiać, rozrzucić wiele czegoś w wielu miejscach» Porozsiewać nawozy na polach. Wiatr porozsiewał… …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»